Weer thuis uit Zuid Afrika, tijd voor een nieuwe blog

Met (waarschijnlijk) bronchitis op weg

Eind oktober vertrok ik richting Johannesburg, waarschijnlijk met een flinke bronchitis. Waarschijnlijk, omdat ik er bewust niet mee naar de dokter ben gegaan. Je kent dat wel: straks zegt zo’n dokter dat je niet mag vliegen en daar had ik écht geen zin in. Dus hup, gewoon gaan!

Na een tussenstop in Nairobi en Johannesburg landde ik uiteindelijk in Kaapstad, waar mijn vrienden Keith en Elmarie klaarstonden om me op te halen. Wat een warm welkom! Ze namen me mee naar hun heerlijke huis met uitzicht op een meer en prachtige bergen. De perfecte plek om die eerste week eens goed op te knappen. Schone lucht, stilte, mooie uitzichten en verder helemaal niets – precies wat ik nodig had.

Kaapstad: geen verwachtingen, wél indruk

Op donderdag deden we een dagje sightseeing in Kaapstad. Ik had er eerlijk gezegd nooit écht de behoefte aan gehad om die stad te bezoeken, maar ik moet mijn mening nu toch bijstellen: wat is het daar mooi! Van de kust tot de bergen—ik was echt verrast.

Racen voor de overstap… voor niks

Vrijdagochtend vlogen we met z’n drieën via Johannesburg naar Skukuza. De overstap daar was behoorlijk krap, dus het werd rennen, zwaaien en een beetje voordringen bij de bagagecontrole. Uiteindelijk kwamen we nét op tijd aan bij de gate. En wat bleek? We stapten doodleuk hetzelfde vliegtuig weer in als waar we net uitgestapt waren. Al dat gehaast dus compleet zinloos, maar hé, het avontuur hoort erbij.

Marloth Park & Biyamiti: genieten van de bush

Vanaf Skukuza reden we naar Marloth Park, dat grenst aan Kruger. Daar brachten we een heerlijke week door met Keith, Elmarie en een bezoek van vriend Boris. Rust, wildlife, gezelligheid—alles zat erin.
We sloten onze gezamenlijke reis af met een nacht in Biyamiti Bushcamp. De volgende ochtend bracht ik mijn vrienden naar Skukuza Airport voor hun terugvlucht. Voor mij begon toen het solodeel van de reis.

Tien dagen solo in Kruger

Na het afscheid reed ik zelf verder door Kruger. Eerst twee nachten in Satara, daarna vier nachten in Shingwedzi, en vervolgens via Satara weer terug naar Skukuza voor de laatste twee nachten.

En wát heb ik veel gezien. Kruger blijft me elke keer weer verrassen: nieuwe dieren, nieuwe vogels, onverwachte sightings.
Een absoluut hoogtepunt: voor het eerst een stekelvarken! Die stond al tijden bovenaan mijn wensenlijstje. Nu kan ik die dus mooi afstrepen (en mijn lijst bijwerken voor de volgende keer).

Ook heb ik in totaal vier luipaarden gezien en heel veel leeuwen. Samen met de neushoorn, buffel en olifant was mijn Big Five weer compleet. En met een cheetah en twee sightings van wilde honden kon ik deze reis zelfs de onofficiële Big Seven afvinken.

Terugreizen voelt anders

Waar ik normaal altijd enorm opzie tegen de terugreis, was dat deze keer heel anders. Voorheen ging ik terug naar mijn huis, mijn honden en mijn werk. Maar nu ging ik terug naar mijn camperleven, en dat is toch echt een heel ander vooruitzicht. Daardoor vloog ik dit keer voldaan en zonder tegenzin terug.

Weer op Nederlandse bodem

Na een paar heerlijke dagen bij mijn vriendin Marrit – die me compleet heeft verwend (dankjewel, lieve Marrit!) – ben ik nu neergestreken op camperplaats Brakkenhof in Vortem Mullem. Hier zit ik in de gezellige binnenruimte met houtkachel deze blog te schrijven.

Morgen vertrek ik naar mijn voorlopig laatste oppasadres in Nederland. Daar mag ik tot 5 december op poes Bibi en de kippen passen. Daarna begint de reis naar West-Frankrijk voor mijn volgende oppasavontuur.

Wat komen gaat

Er staat dus weer genoeg op de planning. Vanaf nu zal ik jullie weer regelmatig op de hoogte houden.

Begin december verschijnt ook weer een nieuwe nieuwsbrief. Krijg je die nog niet? Op mijn website kun je onder het kopje ‘nieuwsbrief’ lezen hoe je je kunt aanmelden.

Lieve groetjes,
Peetjuh on Wheels